Beperkingen in de financiering door de National Institutes of Health (NIH) hebben geleid tot de verstoring van 383 klinische onderzoeken waarbij meer dan 74.311 patiënten betrokken waren, volgens een recente analyse gepubliceerd in JAMA Internal Medicine. Deze bezuinigingen, die onder de vorige regering zijn doorgevoerd, hebben kritisch onderzoek in meerdere medische disciplines stopgezet, waardoor zorgen zijn ontstaan over de langetermijngevolgen voor de patiëntenzorg en de wetenschappelijke vooruitgang.
Bezuinigingen op de financiering en hun onmiddellijke impact
Tussen 28 februari en 15 augustus dwongen bezuinigingen op de NIH-financiering de beëindiging of vertraging van talrijke lopende onderzoeken af. Concreet werden 118 onderzoeken naar kanker, 97 onderzoeken naar infectieziekten en 140 onderzoeken naar nieuwe behandelingen getroffen. De bezuinigingen vloeiden voort uit een beleidsverandering waarbij prioriteit werd gegeven aan afstemming op uitvoeringsbesluiten en nieuwe prioriteiten van de NIH, wat leidde tot abrupte opschorting van de financiering.
Onderzoekers van de Harvard Medical School, onder leiding van Vishal R. Patel, Michael Liu en Anupam B. Jena, identificeerden deze verstoringen door de NIH ExPORTER-database te onderzoeken. Uit hun analyse bleek dat minstens 3,5% van de klinische onderzoeken die in deze periode financiering zouden ontvangen, getroffen waren, hoewel de werkelijke omvang mogelijk hoger ligt, aangezien de beoordeling op 15 augustus werd afgerond.
De cruciale rol van klinische onderzoeken
Klinische onderzoeken zijn essentieel voor het evalueren van de veiligheid en werkzaamheid van medische interventies, variërend van gevestigde behandelingen tot experimentele therapieën. Voor veel patiënten, vooral degenen met ernstige of zeldzame aandoeningen, is deelname aan een klinische studie wellicht de enige toegang tot de allernieuwste behandeling. Het verstoren van deze onderzoeken kan verwoestende gevolgen hebben, vooral voor personen die met levensbedreigende ziekten worden geconfronteerd.
Stel je een kankerpatiënt voor wiens standaardbehandelingen hebben gefaald en vertrouwt als laatste redmiddel op een klinische proef. De plotselinge beëindiging van dat proces zou hun enige levensvatbare hoop kunnen wegnemen.
De verstoring van het proces voorbij: systemische gevolgen
De gevolgen reiken verder dan individuele patiënten. Bezuinigingen op subsidies zorgen voor instabiliteit binnen onderzoeksinstellingen, waardoor ze gedwongen worden moeilijke beslissingen te nemen over personeel en de toewijzing van middelen. Onderzoekers kunnen gedwongen worden personeel te ontslaan, waardoor gevestigde teams worden ontwricht en toekomstige vooruitgang wordt vertraagd. Zelfs als de financiering later wordt hersteld, is het opnieuw opbouwen van een stopgezet onderzoek – het werven van nieuwe patiënten, het omscholen van personeel en het herschikken van middelen – een tijdrovend en kostbaar proces.
Bovendien reiken de rimpeleffecten verder dan de klinische onderzoeken zelf. NIH-financiering ondersteunt een breed spectrum aan onderzoek, waaronder laboratoriumstudies, epidemiologisch onderzoek en computationele modellering. Al deze gebieden zijn met elkaar verbonden: vooruitgang op één gebied is vaak afhankelijk van vooruitgang op andere gebieden.
Implicaties op de lange termijn en toekomstige monitoring
Hoewel ongeveer 36% van de verstoorde processen uiteindelijk werd afgerond, hadden de vertragingen nog steeds aanzienlijke gevolgen. De timing van deze bezuinigingen, die samenvalt met de Nationale Ontspanningsdag, onderstreept de ernstige gevolgen voor onderzoekers en patiënten.
De volledige omvang van de schade blijft onduidelijk, aangezien deze analyse uitsluitend op klinische onderzoeken was gericht. Toekomstig onderzoek moet de bredere gevolgen voor alle door de NIH gefinancierde projecten beoordelen. De wetenschappelijke gemeenschap en beleidsmakers moeten de financieringstrends nauwlettend in de gaten houden om ervoor te zorgen dat cruciaal medisch onderzoek niet willekeurig in gevaar wordt gebracht, aangezien vertragingen in levensreddende ontwikkelingen kunnen resulteren in vermijdbaar lijden en verlies van mensenlevens.
